मनाचे श्लोक ८१-९०
मना मत्सरे नाम सांडू नको हो ।
अती आदरे हा निजध्यास राहो ॥
समस्तांमधे नाम हे सार आहे ।
दुजी तूळणा तूळिताही न साहे ॥८१॥
बहू नाम या रामनामी तुळेना ।
अभाग्या नरा पामरा हे कळेना ॥
विषा औषधा घेतले पार्वतीशे ।
जिवा मानवा किंकरा कोण पूसे ॥८२॥
जेणे जाळिला काम तो राम ध्यातो ।
उमेसी अती आदरे गूण गातो ॥
बहू ज्ञान वैराग्य सामर्थ्य जेथे ।
परी अंतरी नामविश्वास तेथे ॥८३॥
विठोने शिरी वाहिला देवराणा ।
तया अंतरी ध्यास रे त्यासि नेणा ॥
निवाला स्वये तापसी चंद्रमौळी ।
जिवा सोडवी राम हा अंतकाळी ॥८४॥
भजा राम विश्राम योगेश्वराचा ।
जपू नेमिला नेम गौरीहराचा ॥
स्वये नीववी तापसी चंद्रमौळी ।
तुम्हा सोडवी राम हा अंतकाळी ॥८५॥
मुखी राम विश्राम तेथेचि आहे ।
सदानंद आनंद सेवूनि राहे ॥
तयावीण तो सीण संदेहकारी ।
निजधाम हे नाम शोकापहारी ॥८६॥
मुखी राम त्या काम बाधू शकेना ।
गुणे इष्ट धारिष्ट त्याचे चुकेना ॥
हरीभक्त तो शक्त कामास मारी ।
जगी धन्य तो मारुती ब्रह्मचारी ॥८७॥
बहू चांगले नाम या राघवाचे ।
अती साजिरे स्वल्प सोपे फुकाचे ॥
करी मूळ निर्मूळ घेता भवाचे ।
जिवा मानवा हेचि कैवल्य साचे ॥८८॥
जनी भोजनी नाम वाचे वदावे ।
अती आदरे गद्य घोषे म्हणावे ॥
हरीचिंतने अन्न सेवीत जावे ।
तरी श्रीहरी पाविजेतो स्वभावे ॥८९॥
न ये राम वाणी तया थोर हानी ।
जनी व्यर्थ प्राणी तया नाम कोणी ॥
हरीनाम हे वेदाशास्त्री पुराणी ।
बहू आगळे बोलिली व्यासवाणी ॥९०॥