मनाचे श्लोक १२१-१३०
महा भक्त प्रल्हाद हा कष्टवीला ।
म्हणोनी तयाकारणे सिंह जाला ॥
न ये जाळ वीषाळ संन्नीध कोणी ।
नुपेक्षी कदा देव भक्ताभिमानी ॥१२१॥
कृपा भाकिता जाहला वज्रपाणी ।
तयाकारणे वामनु चक्रपाणी ॥
द्विजाकारणे भार्गवू चापपाणी ।
नुपेक्षी कदा देव भक्ताभिमानी ॥१२२॥
अहिल्ये सतीलागि आरण्यपंथे ।
कुढावा पुढे देव बंदी तयाते ॥
बळे सोडिता घाव घाली निशाणी ।
नुपेक्षी कदा राम दासाभिमानी ॥१२३॥
तये द्रोपदीकारणे लागवेगे ।
त्वरे धांवतो सर्व सांडूनि मागे ॥
कळीलागि जाला असे बौध्द मौनी ।
नुपेक्षी कदा देव भक्ताभिमानी ॥१२४॥
अनाथा दिनाकारणे जन्मताहे ।
कलंकी पुढे देव होणार आहे ॥
जया वर्णिता शीणली वेदवाणी ।
नुपेक्षी कदा देव भक्ताभिमानी ॥१२५॥
जनाकारणें देव लीलावतारी ।
बहूतांपरी आदरे वेषधारी ॥
तया नेणती ते जन पापरूपी ।
दुरात्मा महानष्ट चांडाळ पापी ॥१२६॥
जगी धन्य जो रामसूखे निवाला ।
कथा ऐकतां सर्व तल्लीन जाला ॥
देहेभावना रामबोधे उडाली ।
मनोवासना रामरूपी बुडाली ॥१२७॥
मना वासना वासुदेवी वसो दे ।
मना कामना कामसंगी नसो दे ॥
मना कल्पना वाउगी ते न कीजे ।
मना सज्जना सज्जनी वस्ति कीजे ॥१२८॥
गती कारणे संगती सज्जनाची ।
मती पालटे सूमती दुर्जनाची ॥
रतीनायिकेचा पती नष्ट आहे ।
म्हणोनी मनातीत हो्ऊनि राहे ॥१२९॥
मना अल्प संकल्प तोही नसावा ।
सदा सत्य संकल्प चिती वसावा ॥
जनी जल्प विकल्प तोही त्यजावा ।
रमाकांत एकांतकाळी भजाव